Początki budownictwa góralskiego w Polsce

budownictwo polskie

Niemal każdy region, czy to Polski czy świata, posiada swoje, charakterystyczne dla danego miejsca budownictwo. Styl, w jakim buduje się domy, budynki gospodarcze, a nawet budy dla psów, często jest tak specyficzny, iż nie sposób go pomylić z innym. Dzieje się tak na pewno w przypadku budownictwa zakopiańskiego, czy góralskiego. Architektura góralska swoimi początkami sięga XIX wieku. Budynki wykonywane były z grubych, czasem nawet nieociosanych belek. Dach zazwyczaj kryty był drewnianym gontem. Jednak z czasem, tradycyjne podhalańskie budownictwo zaczęło stawać się bardziej komfortowe. Wpływ na to miały okazałe wille budowane np. w Zakopanem, przez poetów czy też znanych i cenionych ludzi zafascynowanych kulturą podhalańską. Zmianie uległa przede wszystkim bryła domu, która jednak nadal nawiązywała do tradycyjnego budownictwa. Zmianie nie uległ na pewno materiał, z jakiego wykonuje się góralskie chaty. Budownictwo góralskie nadal, jako podstawowy materiał budowlany, wykorzystuje drewno z gatunków drzew iglastych, przede wszystkim z jodły i świerka. Budownictwo zakopiańskie posiada swoje charakterystyczne cechy. Do najważniejszych należą: wysokie podmurówki, ozdobne tarasy, ganki, wystawki, małe facjatkowe pokoiki, duża liczba załomów, uskoków, ryzalitów, duże ozdobne kominy, koronka wzdłuż kalenicy, budowa z płazów i liczne zdobienia w postaci rysiów czy psów.